ندای آغاز

از ابتدای سال 1400 همچنان مراقب سلامتی  خود و خانواده ام بودم. از حضور در جاهای عمومی خودداری می کردم. امسال همه فکر می کردند که دیگر کرونا تمام می شود. اما غافل از این که این مهمان  ناخوانده، امسال هم مهمان کل جهان است. با تمام فراز و نشیب های دوران کرونا، در دراز مدت اکثر مردم در سبک و نوع زندگی شان تحولی شگرف بوجود آمد. بسیاری از کارهایی که قبلا تجربه نکرده بودیم به میمنت کرونا تست و تجربه جالب و فراموش نشدنی را کسب کردیم. یکی از این تجربه ها شرکت در کلاس های غیر حضوری و آنلاین بود. من هم مانند بسیاری از افراد این تجربه جالب را امتحان کردم و طمعش را چشیدم . برایم تجربه خیلی دلچسبی بود. در ابتدای کرونا کلاس های آنلاین آزمون و خطا هم داشت. اما کم کم برای همه جا افتاد و بازده و عملکرد خوب و قابل توجهی بدست آمد. امسال کارگاه های مختلفی  شرکت کردم که هرکدام به نوعی برایم جدید و جذاب بود. در هنگام حضور در کارگاه ها به این فکر می کردم که چقدر خوبه آدم در خانه پشت میز کارش بشیند و لپ تاپ را روشن کند و در یک کلاس مورد علاقه ات شرکت کنی و از استاد و مطالب جدید و تاثیر برانگیز ل ندای آغاز...

هنری گراهام گرین (زادهٔ ۲ اکتبر ۱۹۰۴ – درگذشتهٔ ۳ آوریل ۱۹۹۱) رمان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، منتقد ادبی و سینمایی و نویسندهٔ پرکار داستان‌های کوتاه انگلیسی بود.  او در طول عمر طولانیش در غالب معرکه‌های سیاسی و انقلابی گوشه و کنار جهان حاضر و ناظر بود و ماجراهای داستان‌هایش عمدتاً در متن همین وقایع قرن بیستم می‌گذرد، آثاری که ابهامات انسان نوین در این دنیای ناآرام را می‌نماید. https://fa.wikipedia.orgگراهام گرین نویسنده ی داستان های کوتاه می گوید : «برای نویسنده شدن آدم باید کمی هم دیوانه باشد.» منظور از جمله ی فوق به نظرمی آید که اگر علاقه به نوشتن و نویسندگی دارید باید هدفمند و با برنامه ریزی جلو بروید و پیشرفت کنید. باید کار و تمرین زیادی کنید. باید تشنه نوشتن باشید و مانند کسی که مجنون است دست به قلم شوید و دیوانه وار بنویسید. در اول راه باید مدام بخوانیم و بنویسیم. به طوری که خواندن و نوشتن برایمان عادت شود و بتدریج به هدف مان نزدیک تر می شویم . اگر می خواهیم که در راه نوشتن و نویسندگی موفق شویم پیوسته نوشتن را باید ادامه داد. اگرچه شاید در ابتدای راه خسته شویم ندای آغاز...

می سوزم و عطر یادهای تو را می دهمعطر بال پرنده ای تازه سالکه به اشتیاق قوس قزح پر گرفتو به خانۀ خود برنگشتیادهای تو دریاستو من نهنگ گمشده ایکه در پی قوییدر جویی غرق شد!یادهای تو بارانی سرکش استکه به اشتیاق دهانم مست می کندو سر به شیشۀ آسمان می کوبدصبحی ژاله بار استکه می بارد بر من بیدارم می‌کندو آفتابچشم گشوده به منصبح‌ بخیر می گوید « شمس لنگرودی »  ندای آغاز...